Nisadas Feed

තනිකම

විටෙක වේදනාවක්
විටෙක නිදහසක්
තනිකම නම් අරැමයක්
පැරනි මතක සිහියට එන....
තනිකමට පෙම් බදින
සිත් අැතුලෙ බොහෝමයි දුක් සුසුම්
කාටවත් නොපෙන්වන
සංවේදි හදවතක් සැගවුනු තැනක්..
කිසිවෙකුත් නොදකින
හුදෙකලාවත් කලාවක්....

මං ආසම තනියෙන් ඉන්න 🖤

පාට තැවරුණු
ලෝකයක් මැවුන ...

හීන පොදි බැද
ප්‍රේමයන් සොයන...

දුර දිගක් මග තොටක්
තාම අපි නොහදුනන...

මේ ගමනේ මං කැමතිම
තනියම ඉන්න....

-චතූ-

ගුප්ත ප්‍රේමය 🖤

නිසොල්මන් වූ ධ ර ණි ය
මැව්නු ගගනතට ර හ සි න්
අසම්මත ප්‍රේ ම ය ක්
දවා ලූ හිත ය ට
ගෝරනාඩුවක් ක ර මි න්
යනෙ න පෙම්වතුන් දෙ ස
හිත යට හූ ල් ල මි න්
අවැසි බස් නො දො ඩා
හිත් යට දරන ප්‍රේ ම ය
මා හා සම කරන ඇයම,
නොහැගුන මෙන් සි ටි න
ගුප්ත ග ග න ත
නුඹ ද කි යා
ඉගියකින් මට ප ව ස න් න.....

-චතූ-
27/11/2020
😕

😐හ්ම්...

ගිනි තැබූ දහවලට
දූවිලි හුළං අලගු තියනවා...
මැලවුණු තණ කොළත්
හුදෙකලාවක බලා ඉන්නවා...

වේලිච්ච මල් කිනිති
ගිනි හුළගට තව තවත් ළං වෙනවා...
ඇස් යොමාගෙනම
මොනවදෝ දෙයක් කල්පනා කරනවා...

රතු පාට ඉර අවුව
කුමක් හෝ කියන්න අර අදිනවා...
මලානික තුරු වදුලු
නොදැක්කා වගේ අහක බලනවා...

සිරගත හීන තුළ
හිතවත් කවිකම පලා යනවා...
ලියන්න දෙයක් නැති තරම්
හිස් බවක් දැන් දැන් හිතට දැනෙනවා...

මම,
චතූ

සාංසාරික කරුමයක් 😑

ගෙවන් මහමෙර ඉපිද මැරෙනා පැතුම් රසකළ සිහිනයක්
සොයන් රහසක් නොදැවි තැවෙනා මංමුලාවක අරුමයක්
ගලන් යන්නට ඔහේ සිතෙනා තරම් පමණට උරුමයක්
වෙලන් ආශා මතින් දුවනා සාංසාරික කරුමයක්...

දුරක් ගැඹුරට අහස් ගව්වට බෙදී දුවනා ලෝකයක්
නිමක් නැතුවට සිතුම් පව්වට ඇදී එතෙනා මෝහයක්
කලක් ගමනට එතෙර වන්නට සොයන් තැවෙනා ජීවයක්
මලක් මතුපිට හෙටත් සුවඳට ඉඩක් නෑ එය ශෝකයක්....

පළමු කවියා නෙවෙයි මම එය කරපු

සෙයිලමේ ඉතිරි කරපු
මතක එක්කම හිතට ගොඩ ගහපු
අතීතයත් මුහුදු රළක් ලු
හිත් වෙරළෙ වැලි මාලිගා ආයෙත් බිදියිලු

යෞවනය ගෙනා හීනවල ඇහිදපු
ලස්සනම මතක කවි කදුළු
නෙතට එන්නෙ හෙමිහිටලු
හදා ගත්තු හිතටත් හොර රහසෙලු

කාලෙන් කාලෙට ඇවිත් ගියපු
සුළග කවදත් එක වගෙයිලු
මතක එක්ක අහසට දුවපු
මගෙ හිතත් ඒ තරම් ම සෙල්ලක්කාරයිලු

උපදින්නත් පෙරම වියැකුණු
මියැදුන සකුණ විජිතය හරි සොඳුරුයි ලු
කුරුල්ලා නාවත් එදා මවපු
හීනත් එක්ක කිරිල්ලි ඊයෙත් හිනාවුණාලු

නෙත් සිත් පුදුම කරපු
අනවසර ප්‍රේමයක බැදුනේ රහසින් ලු
අපිත් අමුතුම කවියක් ලු
නොගැළපෙන පද දෙකක් වගේ ලු

ලෝකෙම එපා කියපු
නොගැළපෙන පද දෙකක් එක ළග ලියපු
අමුතුම කවියක් ගොතපු
පළමු කවියා නෙවෙයි මම එය කරපු

මම,
චතූ

ඉඩක් තියෙනවද

ගගක් ගලනකොට
ආසයි වතුර බින්දුවක් වෙලා
ගගත් එක්කම
නිදහසේ ගලන්න...

මලක් හිනාවෙනකොට
ආසයි මලක් වෙලා
නටුවක් අග පිපිලා
සැනසීමෙන් පරවෙලා යන්න...

ඉරත් වඩිනකොට
ආසයි ඉරක් වෙලා
උදා ගිර මැදින් හැමදාම
ලෝකෙටම එළිය බෙදන්න...

ඉඩක් තියෙනවද
සිතුවිලි පාලම අසල
මගෙ හීන විජිතයේ
සතුටින් ජීවත් වෙන්න...

මම,
චතූ

කවිකාර හදවතට

කවියකුට කවිකමක් නාවොතින් හදවතට,
හඳවුනත් පායාවී....
පායලා බැසයාවී....
එහි කිසිම අරුමයක්,
කවුරුත්ම නොදකීවී...
තාන්‍යා

අහංකාරකම සඳට...

ඇස්වහක් නෑ උඹට...
උඹේ ලෙන්ගතුකමට...
ශමා කරලනූ අහස,
අහංකාරම සඳට...,
නොදුටුවා නොවෙයි මා...,
පරිවාර තාරකා,
අතරමං වුනා මං,
අවනතව ඒ නයන,
පුළුන් යහනක ගුලිව,
ගිණියමේ සැතපෙන්න..
හැමදාම හඳට බෑ..
පුර හඳව පායන්න...,
හද කැමැති වළාපට,
තුරුළු කර සැනසෙන්න.....,
ඉතින් අද විතරක්ම,
මට සමා කරලන්න...

ඒ නිසදැස

නිසදැසත් හරියට ක තා ව ක්
නැවතුමක් නැති ක ලා ව ක්
නුඹ නමින් ගෙතු කවි ක ම ක්
තාම ගොතනවා දවසට ව තා ව ක්

-චතූ-
22/11/2020

ප්‍රේමය?

මොනතරම් ප්‍රේමයක්
තිබුණා වුණත් ලොව
බොහෝ පෙම් හිත් ඉතින්
වෙන් වුණා අන්තිමට

හද පුරා ආදරේ
පිදුවා වුණත් ඔය
කන්නගිය හැර දමා
කෝවලන් නොගියාද

රාධාට ප්‍රේමයෙන්
අතීතෙට එක් වුණත්
පෙම්වතියො හරි ගොඩක්
හිටියාලු ක්‍රිෂ්ණාට

කද දෙවියො වුණත් ඔය
පෙම් කරත් කාලියට
සරණ පාවා ගත්තෙ
තේවානි අම්මාව

මුම්ටාස් සිහි කරන්
ටජ් මහල් තැනුවාට
සාජහන් රජුට තව
බිසෝවරු නොහිටියාද

මනමේ කුමාරිය
පෙම් කළත් කුමරාට
නිසගයෙන් වැද්දෙකුට
කඩුව දුන්නා නොවෙද

රෝමියෝ ජුලියට්ට
පෙම් කරත් හැබෑවට
දෛවයෙන් ඒ දෙහද
වෙන් කළා සදහටම

ඉසුරුමුණි පෙම් යුවල
ගලින් නෙලු නිසා ඔය
එදා අද පුරාවට
ඉන්න ඇති එක තැනම

මම,
චතූ

මතක විනිවිද

සංසාරේ නොහදුනනා තැන්වල
නාදුනනා ඇස් දැකලා ඇතී...
සන්තානේ නෙක සිතුම් පැතුම් මල්
පිබිදී යළි මියැදෙන්න ඇතී...

හන්තානේ කඳු පුරාවටම නෙක
ආදර කවි ලියැවෙන්න ඇතී...
මල් යායේ නොපිපුණු හැම මලකම
නොකියූ කදුලක් තිබෙනු ඇතී...

නෙත් පහසේ නෙක ආදර කුසුමන්
පිබිදී මියැදී යන්න ඇතී...
හොර රහසේ නොලියූ එකිනෙක ගී
අතීතයට එක් වෙන්න ඇතී...

පෙර දවසේ අප ආ ගිය මග තොට
තව උන් තවමත් යනවා ඇතී...
හන්තානේ ගිරි ශිඛර පවා තව
අපේ කතා මුමුණනවා ඇතී...

මම,
චතූ
2020 නොවැම්බර් මස 18 වැනි දා
ප.ව. 8.22

සිත්තර මනාලිය

මල් කළඹ වූයේ
පින්සල් පොකුරයි ඈට...
මල් පැහැය පැරදූ
නේක වර්ණ තිබුණි එහි යසට...

පති කුලය අසබඩ
පාට ගෑ ජීවිතේ සොයා යන...
නෙක වර්ණ සිතුවමින්
ජීවිත සිතුවම් කරන...

සිත්තර මනාලියයි ඈ
කුලගෙය තුළ කදුළු නොදකින...
දේදුනු පැහැ සායම් ගෙන
කදුලින් දිය කර අදින...

ඇගේ ජීවන සිතුවමට
මිලක් දිය නොහැකි වේ කිසිදින...
දිනෙක ළපටි පුතුන් පිරිවරා හිදින
සිතුවමක් මැවේවි ඇගේ දෑතින්ම...

සිත්තරුන් හිත්වල කදුළු නැත
උන් ඒ කදුළු දිය කර සිතුවම් කර ඇත...
සිත්තර මනාලියක් පතිකුලයට ගිය දිනෙක
ලොවට කිසිදා ඇගේ කදුළු නොපෙනෙනු නිසැක...

ජීවිතේ පාට ගෑ හීන පුරාවටම
අවසානයක් නොමැති ඇගේ වර්ණිත සිතුවිල්ල...
යළි යළිත් හද කැන්වසය මත
ඉපිද ඉපිදී වර්ණ උරාගනු ඇත...

සිත්තර මනාලියයි ඈ
නෑඹුල් ම තාරුණ්‍යයට උරුම සිනහව...
සිහිනිග මැකී යන අවරගිර දිවි හෝරාවේ පවා
ඇගේ වත මඩල මත සිතුවම් ව තිබෙනු ඇත...

මම,
චතූ
2020 නොවැම්බර් මස 20 වැනි දා
පෙ.ව. 11.20

කවිකාර සිත්තරුන් නැතිවද?

නෙතින් සිපගෙන
ලොවේ නෙක හැඩ
තෙලි තුඩින් ගෙන
ප්‍රාණ සායම...

හදවතේ එක
අදුරු මුල්ලක්
එළි පෙහෙළි කොට
අඳියි හෙමිහිට...

කැන්වසය වූ
හද ගගන මත
උපන් නූපන්
ප්‍රේමයක් ඇත...

හුදෙකලා ලොව
පත් ඉරුවකට
හෙතෙම මුමුණයි
හැමදාම හිත...

ලොවට නොකියූ
ඒ පුරාවත
හිත් යාය මත
මවයි පිණි පොද...

පින්සලයි පැන්සලයි
විතරක්
අඩු නැතිව
දන්නවලු ඒ කව...

හිතේ සුසුමන්
දැවෙන ගින්දර
නෙතේ කදුලැලි
රිදෙන ඇසි පිය...

ලොවට රහසින්
කදුළු සගවන
කවිකාර සිත්තරුන්
නැතිව ද?

මම,
චතූ
2020 නොවැම්බර් මස 18 වැනි දා
ප.ව.8.35

නුඹ නාව මාවතේ බලා හිටියා තනිව

________________________________________

බලා හිටියා මම...මේ දීවාලියටත්, පුරුදු විදිහට, නුඹ ඇවිත් යයි කියලා. සෙයිලමේ සයිවර් කඩෙන් මට පරාටා අරන් දෙන්න නුඹ එයි කියලා...ඒත්, ඒක හීනයක් විතරයි. දීපාවලී හඳ අහසින් බැහැලා ගියා. ඒත්, නුඹ ආයෙ ආවෙ නෑ...

________________________________________

සිපගන්න අනවසර දෑස් අද්දර නිසල
සිතුවිල්ල අකීකරු කතා කියනව නිතර
හිත් පුදසුනේ පිදූ දැවෙන ගිනි මල් පොකුර
සදාතන හීන අළු කර දවයි ජීවිතය

අනවසර දොරටු හැර හද උයන ගිනි තබන
මුලාවක් වුණා හිත යළි යළිත් පාරවන
අහස් ගැබ ඈත දුර සැගව යන්නට දෙන්න
ලොවට රහසින් තැනක මට සදා නවතින්න

සීතලම වැස්සකට තෙමී දියබත් වෙන්න
ඉල් මහේ නිල් පාට ආකහේ දියවෙන්න
සෙයිලමේ දුර ඈත ගිය ගමන සිහිවෙන්න
නුඹ දුන්නු හාදුවේ මතක සුවඳයි තවම

දීවාලි අහස යට පුර හඳට ළං වෙන්න
මග බලා නුඹ එක්ක දෑත් පටලා යන්න
ගිය වසරෙ වගේ මේ වසරෙදිත් ඔබ එන්න
කියා පැතුවා හිතින් වැද පුදා දෙවියන්ව

හුදෙකලා දීවාලි සද අහසෙ ගිලෙනකොට
නුඹ නාව මාවතේ බලා හිටියා තනිව
පැතුම් මල් එකින් එක පරවෙලා වැටෙනකොට
හිස් දෑස් අහස් කුස දෙස යොමා සිටිමි මම

මම,
චතූ
2020 නොවැම්බර් මස 19 වැනි දා
ප.ව. 1.16

කිම ද ? මේ රජවෙලා විරහව !!!!

ඇඳෙන බැදෙන කලට පෙමට
දුක පමණයි නෙතට සිතට
නොකියම වෙන් වී යනව්ට
හැකිද ? නුඹට දරාගන්න
ඇතමෙක් පෙම් බදිති රුවට
තවකෙකු රැවටෙයි මුදලට
වැඩ්ම ලන්සු තබා පෙමට
විකුණයි හදවත බොරුවට
නැත ලොවේ අන් රසඳුනා
ආදරේ සේ සුවදේනා
විලස ගැයූ පෙම් ගායනා
අද ඇසෙන්නේ පෙම් අදෝනා
තමහිම් නම්න් රැකි පති බලෙන්
මළ සිරුරකට පණ දුන් ලදුන්
හඬතලා දෙව්ලොව කළඹවන්
රැකගත්තේ හිම්යන් මරණයෙන්
අසා ඇතිදැයි නොදනි ඒ බව
එයයි ජාතක සඳකිඳුරු දා කව
එවන් පෙම්වත් පුරා ඇති ලොව
කිමද ?මේ රජවෙලා විරහව !
.................................................

මතක

මතක කවුළු හැර දමා
ෆැන්ටසි හීන පවුරු යට
අපි අපිම ගෙතූ කතාවට
අවසානයක් නොතිබුණි අද වුවද...

ප්‍රේමය යැයි කී ඉනාවට
හිත් දෑල තදින් බැඳෙනකොට
හෙටක් ගැන දකින හීනයට
අපැහැදිලි මීදුමක් තිබුණා මතකද...

කාලයෙන් කාලෙට ඇවිත්
හිතේ සුසුමන් තබා යන
අප්‍රකාශිත වෙන්වීමට
ප්‍රකාශිත හමුවීමක් තිබුණේ ද නැත...

ගිවිසා නොගත් බැදීමක
අන්තිම සුසුම වැටෙනකොට
දරාගන්නට බැරිව හද
කැබලි වී පොළව සිප ගත්තා අමතකද...

කටුක රළු සුසුම් ළග
ඉකි නොගහ සිනාවක් නැගුවාට
මග හැරුණු ජීවිතේ වසන්තය
මවයි නිතැතින්ම පරාජිත සුපෙම් විජිතය...

මම,
චතූ
2020 නොවැම්බර් මස 19 වැනි දා
ප.ව.12.50

"රිදී බන්දේසියක පුදකල හැඟුම් වෙන්දේසියකි පෙම්වත"

හීන නම් මන් හුඟක් දැක්කා,
නෙළණු බැරි මල් කිණිත් අග්ගිස,
පිපුණු සමහර මලුත් තිබ්බා...
සැලි සැලී මා පෙතින් සරසපු,
කල් ගියා, මඟ හැරුණා නොදැනිම,
හුඟක් ලස්සන සුවඳ මල් මට,
හිතම කියුවා තවත් මොකටද,
නෙළණු බැරි දුර ඈත මල් මට?

අහස සඳට ආදරෙයි ලු...

සොඳුරු නිල් අහස
සඳට තාමත් ආදරෙයි ලු...
ඒ ආදරේට
සීමාවක් මායිමක් නැතිලු...

මතක පුරාවට අහස
සඳටම කවි ලියනවලු...
අහසට සඳ තරම්
සොඳුරු දෙයක් තවත් නැතිලු...

තාරුකා දහසක් පෑ මුත්
අහස සඳවතට ළෙංගතුයි ලු...
ඒ ආදරේට කිසිදා
සීමා මායිම් නැතිලු...

හැඩකාර ඉර නෙත් අගින්
අහස දිහා බැලුව ලු...
අහස හැමදාම සඳට පමණක්
ආදරෙයි කියලා ඉරට කිව්ව ලු...

දහවලට සඳ අහසේ
කොණක ගිහින් හැංගුණාලු...
අහස සඳ එන තුරා
නෙත් අයා ඉන්නවලු...

ලෝකෙ පවතින තුරාවට
අහස සඳට ආදරෙයි ලු...
සඳ තරුවකට පෙම් කරත්
අහස සඳ වෙනුවෙන් බලා ඉන්නවලු...

මම,
චතූ
2020 නොවැම්බර් මස 18 වැනි දා
ප.ව. 8.43

නුඹ

වසත් හීනයක් තිබුණා
අපි හරි පෙමින් බැඳුණ
අහස් ගව්වටත් එහා ගිය
සෙනෙහසක් හිත රැදුන...

නිමක් නොමැති සිතුවිලි අතර
සදාකාලිකව නිදන
අහිමි කදුළු කවිය
ආසයි යළිත් ලියන්න මම...

පැතුම් අහසක් උසට
පතාගෙන වැසූ දෙනයන
අගින් වැටුණා කදුලක්
මටත් නොදැනිම...

නෙතින් බොහොම දුරකට
ගියත් හිමි නොවී මට
හිතේ සොඳුරු පාරාදීසයක
මූර්තියක් තවම නුඹ...

මම,
චතූ
2020 නොවැම්බර් මස 18 වැනි දා
ප.ව. 4.39