Nisadas / Writer / Naween Perera

නොකී පෙම

අප්‍රකාශිත ආදරය සුන්දරද...
තෙපල වදනට සිර වූ ආදරය
පරව යන මල් මිටක් කල්හි
එක් පසක අවුල ගිනි
දැවුන හදවතට වඩා
හදින් මවා හීන සුරකින
සුන්දරයි ලග නැති වේදනාවත්
නොකීවාට මුවින්..
හිමිකරන් රිදවන්ට නෑ හිත
බලහිදිම් මං හරි මනාපෙන්
නා දෙතොලගට නැගි සිනාවන්
දොඩන්නම් මං පෙම්බස් හදින්
හීන අතරින් උබ ලං කරන්
කාරි නෑ මගෙ නොවී උන්නට
සතුට ඇත්නම් උබෙ ලය පිරෙන්නට..

~නවියා~

වැහි බිදුව

මගෙ රළු අත්ල මත සිසිලසට
පහස දෙන වැහි බිදුව
එක පැහැ වෙනස නැති මුත්
කදුලු බිද නෙතගින් වැටුන
හද පුරා හක්කලං කරපු
මහ ගින්න නුබ නැති සොවින්
ගිනියම්ව මගෙ නෙතග
මුව දිගේ රූටා වැටෙන..
හරි පුදුම මගෙ මැණික
එහෙමවත් නොවුනිනම්
හද දවා ඒ ගින්න
ඉතිරි වෙන්නේ මගෙ ලගට
නර සිරුර හදවත මැරුණ...

~ නවියා ~

නුඹ

මගෙ රලු හිත මටසිලිටි කොට
පුරවාපු නුබෙ ආදරය මට
වටිනා තරම නුබ තාම
නොදන්නා බව මිසක
අන් හදවතක් නොපැතූව
නුබ මාගෙ වෙන තුරාම
බලාඋන්නු මං මිසක
දන්නේ නම් වෙන කවුද
මගෙ මුලු ලෝකෙන්ම
පණ දුන්නු අම්මා ගෙන් පසුව
ගරු කරන ගැහැණියක් වේද
නුබ මිසක වෙන කවුද

~නවියා~

අභිනික්මන

සංසාරෙන් එතෙරවෙන්න අදිටන් මා හිතේ දරා
යන්නට අවැසිය නැත කිසිවක් මා හිතින් දරා
හිරවුනු මගෙ හදවත බලපන් නුබ එබී බලා
බැරිම දෙයයි මට යන්නට මගෙ අම්මයි නුබයි දමා..
ආපු කාරනේ මෙලොවට දැන් අවසන් වෙතයි
එනමුදු යන්නෙ කොහොමද නුබ මගෙ පණ මෙනැයි
එකම සතුට කොට උබ හද සිතුවම් මවයි
නැත්තෙත් උබමයි මට මේ ජීවිතෙ අරුත් කිමැයි..
පාප කරුම ගෙව්වා මම හැම දේම නිමයි
විදින්න තිබු ජීවිතේම විදවෙව්වේ පෙමයි
එනමුත් හැමදාකම උබ මාගේ පණයි
බලා ගනිමි නුබ ආ කල මගේ දෑස සමයි..
බැහැ යන්න හැමදේ අතහැර  මට සසුන කරා
නියම අරුත නැත එහි කලකිරුම අරා
තේරුම දැන හැරයාමේ සසරක තතුම විනා
සසුනට වරදන්න බැරිය මට වැරදුනු නියා..
යන්නට හිදින්නට බැහැ එක සිත් ඉන්ට
පැතිරෙන හද ගින්න බැහැ ඉවසා ගන්ට
එනමුදු තාම මගෙ පණ ටික රැක ගන්ට
හේතුව එකම මගෙ රට දැය රැක ගන්ට...

~නවියා~

සුබ පැතුම

තනි වූ හද රළු දවළු
මුහුකොට පවනතට අළු
දැවටුනි නම් ඔබෙ සිතලු
දැනෙයි ඔබට මගෙ වියවුලු
කාරිය නැති ඉන් බිද හිස්වූ
ලංවී පවසන්නට මග නැතිවූ
හද තුල සිරකොට කැටිවූ
හද සුසුමක් පවනට එක්වූ
සවනට අද ඔබෙ වෙලිලා මිමිනූ
සුබ උපන් දිනක් සතුටින් පිරුනූ

~නවියා~

නිර්වාණය

දෙපසට වැදුනු සුවිසල් රුක්
මහ අතු දෙඅන්තය
මහ සැපයක් මෙන්ම
මහ දුකකුත් නිර්මිතය
කරුව මැදින් මිහිකත මත
ස්පර්ශිත දිවයුරු රැස් කදය
යායුතු කෙලවරට මං පෙත්ද
බුදු හිමි සොයා එලිකල මග තුල
දන මන හට නිරතුරු පෙන්වීය
එනමුදු එමගට බාධා නම් එමට
කැලතුනු දියක මෙන් ඇති සිතට
ගෝතම අපෙ මුණි දෙසු සත්‍යයේ මග
එක්තැන් බට පිවිතුරු දල දහර තුල
දිස්වන සෙවනැල්ල ඇති අඹර තල
හිස් අවකාශයම නම් නිවන විය

~නවියා~

මායාවරු

ලෝකෙම මායම් වෙලා 

සුද්ද අල්ලපු රටෙන් හම්බවුනු

මායන්වරු පස්සෙන් ගියාට

උන් දැන දැනම හැංගුවා

අපිට මායා රටක් තිබුනාය කියලා

අපේ උන්ටද එවුන් ශිෂ්ඨයි

ලෝකෙම උතුම්ම රටේ එවුන්වුව

එකල වැද්දන්‍ ය වලට වැදුන ලෙන්

දෙදහස් පන්සීය කෙප්පෙට කොටු උනු

රවුලු පරපුරම ප්‍රබන්ධයක් කල

සීහෙල ඉතිහාසේ..

අනේ අනිච්චං,

ලොකුවංසෙන් ඉදන් වට්ටපු 

ලෝකෙම පතල උනු උතුම් ජාතියක්

ඔටුවන් අවුදින් උන් රජයන කල

නිදිවැද රට වනසන තුරාවට...

~නවියා~

මීවිත පෙම

මීවිත දෙතොල් රහට හුරු උනාට
ඔබෙ සියුමැලි දෙකොපුල් වල
පාලු මකන්නට බැරි උනාට
එමිහිරි රසයට තවමත් මන් ආදරේය..
මීවිත දෙතොලගම තෙමුවෙ
ඔබෙ සියුමැලි පහස සිහිඋනාම
ඔබ සිහිනයෙ සැතපෙන්නට මිස
සිහිඑලවන්නට සිතට නොවෙම් මට..
වෙව්ලට දෙඅතත් තවමත් ආදරයේ මිහිරියාව
ගෙනහැර මිස ඒ සුන්දර අතීතයෙ මතකයහට
වෙන කිසි සිහියක් එපාය මට ජීවිතේට
ඉන්නවනම් ජීවිතේම ඔබ
මෙලෙසින් මගෙ සිතතුල
එපා මට සිහිඑන්න නැවත
මෙ අවසිහි ආසයි මම..
එපා මට එන්න සිහිය උබ මට හිමි වනතුරු..
ජීවිතයයි දුන්නෙ උබට
නැහැ මට කිසිවකුත් ඉතුරු..
උබ නැවතත් පැමිනෙනෙ තුරු
මීවිත වෙත් මගේ මිතුරු...
මෙ ජීවිතෙ නිමවන තුරු
බලා හිදිමි පණ ඔබ එනතුරු..

~නවියා~

සිද්ද සිරිලක බුද්ද සාසනෙ

සිද්ද සිරිලක මනුසතා දැන් නැත
සද්ද වදනට පමණි උන් මන උසස්
ලද්ද පමණට මුවට ගෙරිමස
නැද්ද වෙන නම් මහ රසක්
මද්ද බැද අල්ලවා ගන්නට
නැද්ද තව අවිහිංසක සතෙක්
හද්ද දුක විදගන්න මං අපායක්
නැද්ද තව පවට ලැජ්ජා බයක්
ලද්ද වර බුදු සසුන කල උප්පත්තියක්
සුද්ද කොට පව් අනේ රැකපන්
බුද්ද සාසනෙ පණ යට කරන්
සද්ද කොට මහ පිරිත් දෙසගෙන
සිද්ද පිලිවෙත් සපුරවන්
සුද්ද කොට හිත් අනේ රැකපන්
සිද්ද සිරිලක හෙල බුදු සාසනේ...

~නවියා~

මලට තනි නැත දැන්

මලට තනිකම දැනුනාට
පලිද බබරුන් තැන ගන්න
එකෙකු හට රොන් දෙන්න
බැරිව ලතවුනු මල තනිව
සුමුදු මොලකැටි පෙතිවල
කවදාක වනකම් ඉන්න
ඉඩදුන්නු කෙටි කාලය
විදිමි කදුලත තෙතමනය
මලේ පෙතිමත ජීවය දෙමින්
නැති උනාම තනිකම
නෑ තවත් ඉන් ඵල
ගැස්සුනු නටුව දුන් සලකුණු
දැන් ඉතින් ඉගිලී යන්න
සන් කිමද තේරුම් ගෙන
තව එකෙකුට රොන් දෙන්න
ඉඩදී ඉවතට ඉගිලෙන්න
හැර ඉඩක් නෑ තව ඉන්න...

~නවියා~

කලු සුදු

සුදු කලුවට දැක්ක ලෝකෙටම
ඒ දෙකත් පාට බව නොදැනීම
තව තව පාට විසිතුරු ලෙසට
සොයා ගිය මුත් දෑස
හේදුනු පාට හීන වල
අවශේෂ බලනවට වඩා
ඉතිරි උනු ජීවිතේ සුදු කලුව
දැන හැදින ගෙන ලෙසට
ඉන්නවා තරමටම
සැනසුමක් තව කොයිද...

~ නවියා ~

නවාතැන

හිතුවාම නවාතැනක ලැගුම් ගන්න
ලැබුනේ නුබේ තානායමේ ඉන්න
වත්කම නැති උනාම එහි ඉන්න
මට උනේම පස්සෙ දොරෙන් යන්න
තව එකෙකුට දොරගුලු ලාගන්න
පෙර මට ඇති අඩුව පවසන්න.
දැන කල වරදක් නොවෙයි නම්
වරද ඇත්තේ කොතනකද
මොන ගුණ නැති උනාවත්දැයි
කවදාක සදහටම නවතින්නදැයි
තව හිතනවා මම නිදි නැතිව

~නවියා~

ඉවසීම

නැතිම දේ හැම වෙලේම
ඕනාවට වඩා ඕනා උනාම
දැනෙන දේ කියන්න
සවනක් නැති උනාම
හිතට එන්නෙම හැම වෙලාවෙම
තද කරගන්න ඇගිලිතුඩ
සිදුරක් හිසේ ඇතිවෙන්න
පුදුමෙකට වගෙ එවෙලාවටම
නැතිම දේ ඇවිදින් බලන් ඉන්න
ඉවසීම ඇත්තෙ අගිස්සට...

~නවියා~

තනිවුනු

හරි හදිස්සියට මුණගැසුනු
හිතට හිතන්නවත් කල් නැතිවුනු
ඒත් හිත අරන් සැගවුනු
මොනවා උනාදැයි නොහැගුනු
හැගුමක් හිතේ තදවුනු
බලා හිදිනු හැර නොවුනු
නොඑනු දැනුනාද සැනසුනු
මතක වලම හිත පිරවුනු
වෙයි හිතක් හැමදාම තනිවුනු

~නවියා~

හැබැහින් නොදුට පෙම්වතී

කෙරුනු වැඩ අතරතුර
යැවුනු ඇස වෙනතකට
අහම්බෙන් වාගේ දැකපු
නුබ දැකල පුරුදු වගෙ
කොහේ හෝ හිද ආව
සිතුවිලි වලට ඉඩ දුන්න
යැවුනු ඇරයුමක් මම
නුබ එක්ක පැටලෙන්න
සයනයට බර දුන්නු ගත
තව නෑනෙ නිදි එන්න
ගත මෙතන උන්නාට
නුබ එක්ක දොඩමලු වෙන්න
මං හොයනවා මං තාම

~ නවියා ~

අවසන් පැතුම

ගියෙමි උඩුගං බලා පැවති
බමුණු මතවල බැට කමින්
පැතිමි චිරතිතිය සසුන තුල
මගෙ ගෝතම බෝසතුන්
තුන් සිතම රට දැය කෙරෙහි මිස
නැත සිහිනෙකිදු දැය වනසමින්
හැකි උපරිමය දුන්
මගෙ සිත ගත වෙහෙසමින්
දැන් ඇතිය සිතුනත් දහස් වර
හැමදේම මං ඉවසමින්
පැතුවේම වසනා මොහොතක්ම
රකින රට දැය තුටින්
දැන් ඇතිය මට අවසනක
මගෙ යුතුකමක ගතපසු දැයෙන්
සනිටුහන් කල මැනවි මගේ අවසන
ගරු ලැබූවකු ලෙස දැයෙන්

~නවියා~

අමාවක

සද සිටියාද නැතිවද නොදැනුන
හැම රෑකම නුබ මං ලග උන්න
නුබ ගියදා පටන් සද හා මා තනිවුන
අමාවක දාට සදවත් ලග නැතිවුන
තනිකම පමණක් තනියට ලග උන්න
කලුවර හිත පුරාම පැතිරී තිබුන
පෑරුණ හිත ඉවසාගෙන ඉන්න
හිතට සැනසුම මදකට වත් එන්න
අමාවකට වත් හීනෙන් එන්න

~නවියා~

කම් කම් බූරූ... සි සිංඤ්ඤෝරු..

හිතුවාට පොඩි කමට
කවට වදනක් ලෙසට
කවදාක හරි හිතුවාද
අරුත මේ පද පෙලේ...
කම් කම් කියා ඇමතුවේ
උබ අපේ මුතුන් මිත්තන්‍ට...
පරයින්ට ගැති කමින්
නිවට නියාලුව පෙන්වමින්
හිටි උන්ට පරයන්ම
ඇමතුවේ බූරුවන් නමින්
සි සිංඤ්ඤෝරු ලෙස
එහෙයි මහතැන් ලෙසින්
පිලිතුරු දුන් නිවටයින්
උන් කියන කියන දේ
පිටකොන්ද නැති ලෙසින්
ඉටුකලේ පරයින්ට වැද වැදන්...
එදා උන් නිවටයින් ගැන
හැදුනුවේ මහත් පිලිකුලෙන්
එහෙයින්ම එ පද පෙලම
කවට සෙල්ලමක් ලෙසට
සිහල සමාජය තුලම
පොඩි උන් අතරට ගියා..

~නවියා~

දැන් ඇති

හිත හිත හැමදාම දුක් ගිනි ගොඩක
නුබ ඒ හැම සිතුවිල්ලකම ඇතුලට
රිංගන් කරන සෙල්ලම පීවිතෙ එක්ක
ඇති වෙලාම යන්න හැදුවාම
කොහෙන් හරි හේතුවක් තිබ්බා
දරාගෙන ජීවත් වෙන්න
මහ පවක් නොවුනා නම්
ගිහින් මං මහ හුගක් කල්
කොරෝනා උබවත් ඇවිත්
වෙන උන් නොගෙන අතහැරල
දැන්වත් අරන් පලයන් මාව

~නවියා~

මෝඩ බෞද්ධයෝ

මහ උපාධි බම්බු අත දැරුවාට
නම යටින් පට්ටම් එල්ලන් හිටියාට
උප්පැන්නෙට බොදු උන් කීවාට
දන්නවද උබත් හය හතර...
අපේ බොදු මුතුන් මිත්තන්
මේ හය හතර නොදත් උන්
හැදිනුවේ මෝඩයන් මෙන්...
හය හතර ලෙස නම් කලොත්
චතුම්මහාරාජිකය,තාවතිංස ,යාමයත්
තුසිත,නිම්මාණරතිය,
පරණිම්මිත වසවර්ථියත්
යන දිව ලෝක හය මෙන්ම
තිරිසන්,ප්‍රේත,නිර,අසුර
අපාය සතරද වෙත්...
නමට බොදුනුවන් උන උන්
අඩක්වත් ඇත මෙය නොදත්
දිවා රෑ දහම් ඇසුනාට
මූලිකම දේ නොදත් උන්
පරයන්ට කත් අදින පරයන් මිසක
නමට පමණක් බොදු කොටස
තියාගෙන තොපි හට ඇතිද?

~නවියා~

සිතුවම

නුබේ සියුමැලි මුව කමල
සිත්තම් කල මගේ රළු අත්ල මත
රදවාන මා ඇදි නුබෙ සිතුවම
දෑස අල්වා බලා සිටිමි මම
සේයා රූ කොතෙකුත් ඇත්ද
එහෙත් එහි නුබ නැතිය
මගේ සිතුවම තුලම
නුබව මම හැබැහින් දකිමි
හැබෑ දෙනෙතට නොදුට නුබ
හැමදාම හිතේ ඉන්න
තවතවත් නුබව මම
සිතුවම් කරමි හිත තුලම
ආයෙත් නොයෙන්නටම
නුබ යන්න නුබෙ ගමන
ඇදි සිතුවමත් සමග
මං ඉන්නවා හැමදාම

~නවියා~

බලාපොරොත්තුව

නොයෙන බව දැනුනාට දසදහස් වාරයක්..
උබයි ජීවිතේ කියා එකවරක් දැනුනාම..
හැමදේම එපාඋන මගේ හිතට මල් වැස්සක්
වැස්සා වගේ නැවුම් සුවද තව නැගෙයි එමට
රැදිලා උන් සුවදැති මුලු හද පුරාම
මතක සුවද ගත පුරාම ඉපිලූ සිනාවම
ඉනික්බිති නුබ ගිය හිත වෙලුනු කිඩාරම
අදුරුවුව සුවද විය තනිවුනු හදවතම
ගතට තනිකම හැකිය මට මකාගන්නට..
හිතට උනු පාලුවනම් බැහැ තවමත් මකන්නට
උබෙ සිනාවක් හැබහින් දැක හද සනසවන්නට
පින් ඇතිවෙද මගෙ නෙත් දෙක හට. ..

~නවියා~

හීන

රට පුරා ඇවිදින්න ආස මම නුබ එක්ක
හීන තිබුනා එමට හදවතම ස්පර්ශ කල
ඉඩෝරය පැමින මගෙ සිහින බිදුනු කල
ආස නැති වුව මැණික සිදුවුනා තනිවෙන්න
පලක් වෙද දෙදනාම දෙපසකට වී තැවුනු
එනකල් බලන් ඉන්නෙ දැඩි කරන් හිත නැවුනු
ආ විගස මගෙ ලගට යමු තෙල් මල් අරන්
උන බාර රටවටේ දෙය්යොත් ඇති මග බලන්
කල පව් ඇතොත් ගෙවිලාම යන්නට විගහට
පුදකල මගෙ දිවි අයිති දැන් මහා සෑ රදුන්හට
කල්ප ගානක විරහව ඇතිය මට විදවන්ට
වස්සාන සෘතුව ගෙන එන්න හැමදාටම ඉන්න

~නවියා~

අන්තිම දවස්

ජීවිතේ අන්තිම දවස් ටික
කිසි වෙනසක් නැතුවම
ගෙවිල ගියාට දුකක් නෑ හිතට
බැදීමක් නැති තැන
දාල යන්න දේකුත් නැති
අතහරින්නට පුරුදු උන
හිතත් හරි හයියයි
හඩාවැලපෙන්න සෙවනැල්ලවත්
නැතිව තනිඋන මගෙ ලෝකෙ
නුබ වෙනුවට හැබැයි මට යන්න
වාරයක් ආවොතින්
දෙපාරක් නෑ හිත හිත ඉන්න..

~නවියා~

වචන විතරයි !!!

එක බැදීමකටම කොටු උන
හිතුවේම ඒක ජීවිතේමයි
ජීවිතේට වඩා හිතේ
මගේ තිබ්බ ආදරේ
ඒත් උබේ ලග ඉතිරිව
වචන වල විතරක්ම
නමට තිබුනු ආදරේ
පුස්සක් බව දැනුනාම
කඩන් වැටුන හීන කන්ද
එක්කම මගේ හදවත උබව
මතක් වෙන මොහොතක් ගානෙ
කකියනව හොදහැටි තාම

~නවියා~

වේදනාව

විසිර ගිය සිතුවිලි ලෝකෙ
එකට කැටිකර දුන්නු
සුවද මල හදට මං
ගෙනගිහින් හිනැහුන
පෙත්ත මට දුන්න සුව
වරුවකට  හිරිවැටුන
වතුර පොද තොල තෙමුව
පිච්චුනා බඩ පපුව
වෙනම ලෝකෙකට අරන් ගිය
උබේ මතක දෙන වේදනාව
අමතකම වෙලායන්නට
සැර මදි උනාද මන්දා...

~නවියා~

එ රුව

නිදිබර නෙතු සැනසූ
සොමි කැන් දහර
මගේ ලග තනියට උන්
අහස්ගැබ පුරාවට
සද නැති අමාවකට
දැනුනු අදුරු පාලුව
සද නැති නිසාවට
ආයෙත් තනි නෑ මට
සද ආවාද නාවාද එකලෙසට
ඈ ඉන්නවා මගෙ ලග
බලාහිදිමි නුබ දෙසම
නිදිබරිත දෑස හැරගෙනම
මනහර මයු ඒ රුවම
හීනෙට මගෙ එනකල්ම..

~නවියා~

ශේෂ වූ හිත

රැදි කොහෙද සිනා කැන් නුබ නැති රෑට
රිදවන්නෙ මතකයන් හදවත තව ගැබුරට
උණුහුමට ලංකර ඔබ කීව ඒ පෙම් පද
දුන් මිහිරි සුව නෑ එදා දැනුන තරමට
නබෝගැබ දෙස බලන් අඩවන් නෙතු අගට
ශේෂ උනු බිදුනු හිත හදනවා හිතුවට
කොහෙ හදන්නද බිදුනු කැඩපත් එක්කොට
හද රවටන්න නුබ තව උන් හා සැරසී
උසුලුවකට ගෙන විශ්වාසය කඩලා යද්දී
අදහන්නට බෑ රගපෑම මතකෙට එද්දී
මගෙ රළු හදත් නුබ බිදලා ඒ වෙද්දී
දැනුනා ගැබුරටම හද රිදුමන් දෙද්දී
කම් නැහැ තේරෙයි මං ඈතට වෙද්දී
මතුපිට හසරැල් පුරවන් වගේ එදාම
ඉන්නෙම් ලෝකෙට නුබ සගවන් හැමදාම
එදා පෙම්කල තරමටම මම රෑට
අපුලය දැන් තනිකම පිරුනු අදුර මට
හිතටත් වැඩක් නැත තව නුබ ගැන සිතනු හැර
නින්ද නෑ මට හෙටත් නැගෙන තුරු දිනකර.

~නවියා~

ජීවිත පරිච්ඡේද

සුසුමක් මතට බරවුනු
හැගුමන් හිතට වාරු නැතිවුනු
ඇස් ඉදිරිපිට දිග හැරෙන
ජීවිතේ කෙටි පරිච්ඡේද...
වැටි වැටි විදවන හිතට
අත්දැකීම් එක මතින් එක
ගොඩගැහුනු අතීත මතක ටික
සිතුවම් ලෙසින් ඇදෙන විට
බසයෙ අසුන මතට බරවුන ගතට
හුන් තැනද අමතකව ගිය කලට
දෙනෙත බර වුන කදුලු කැට
හොර හොරෙන් පිසදමන කල
සවනත වැටුන ගී පද පෙලක
අරුත තව රිදුම් දෙන
"පොරොන්දුවක් මේක මගේ
වෙනස් නොවන කිසි දාක...
දුරස් උනත් ඔබට හිතේ
තියේවි ඉඩ හැම දාක..."

~නවියා~