sad danu
දුයිිෂෙයින්ගේ කවිය....
දයාබර අල්තිනායි
මතකද එ් දවස...
නුඹට මම ඉගැන්නුවා
කිර්ගීසියානු හෝඩිය
දකින්නට අයිලයට එහා ඇති
ලෝකය........
නුඹ හා මම
වැළලුවා පොප්ලර් ගස් දෙකක්
සොඳුරු ස්ටෙප්ස් බිමෙහි
බලා ඉඳිද්දිම
උස ගියා එ ගස්
හරියට අල්තිනායි
නුඹ වගේ....
ඉතින්,
දයාබර අල්තිනායි
නුඹ දන්නවද
සුළඟ හමන විට
පොප්ලර් අතු
සෙලවෙන විට
ඇසෙනවා
ඈත ඉඳන් අමතන හඬ
නුඹ මා
දයාබර ගුරුතුමානෙණි
ආයුබෝවන්!"
sad danu
ඔබ සොයන මා.....
වාන් දමනා
තිස්ස වැවු දිය
නිතර කලඹන
මුදු සුළඟ මැද
ඔබෙි උණුසුම
සොයන මා වෙත
දැනෙන සිසිලස
හද ගිමන් නිව
සදා නොමැකෙන
ඔබෙි මතකය
සමග මා අද
වැවු ඉවුර මත
සැඟව ගිය ඔබ
සොයන මා නෙතු
අතර රැඳවෙන
දවස කෙදිනද ?.....
sad danu
ආඩමිබර නුඹ.
සිනාසෙන්න බැරුවයි මම
මෙි හැටි ලතැවෙන්නේ
ඒත් නුඹට සිනානොවි
කොහොමද මම ඉන්නේ..
දෑස් එකට පැටලුන දා
ඇයි මා මග හැරියේ
නුඹෙි දෑස් මා ලඟ බව
මානමි දැන උන්නේ...
හිතේ තියන ලෙන්ගතුකම
කියන්න බැරි වූයේ
නුඹෙ හිතනමි මට ලෙන්ගතු
බව මම දැනගත්තේ....
දෑස් පියාගන්නා විට
නුඹමයි ලඟ ඉන්නෙ
ආඩමිමර නුඹ කවදද
හැබැහින් ලඟ ඉන්නේ.....
sad danu
නුඹ නිසා.....
එකම එක දවසක
ඉර බසින සැන්දෑවක
සිටින විට මා හුදකලාවක
පැමිණියා නුඹ මා වෙතට
ආදරෙයි මා නුඹට
පැවසුවා එබි මා දෑස් දෙසට
ඔය තරමි ලස්සන දෑස්
දැක නොමැත වෙන කොහෙදිවත්
පැවසුවා නුඹට මතකද?
දෙනොදහක් දෑස් මැද
බලෙන්ම වාගේ ගෙන මා සුරත
සටහන් කරා
නුඹ දුරකතන අංකය
නොකීවට මුවින් කිසිවක්
එවෙලෙහි මා නුඹට
තැබුවා පිළිතුරක්
නුඹ දුරකතන අංකයට
ආදරෙයි මාද නුඹට.....
මා හිනැහුනා,
මා සැනසුනා,
මා තුටු වුනා,
මා පෙමි කරා
ඒ නුඹ නිසා...
නොසිතු එක් මැයි මහක
දෙදරවා මා පෙමි ලොව
නුඹෙි එක් වරදකට
වුනා මා වැරදිකාරිය
ලෝකය ඉදිරිපිට
මා හැඬු තරමි,
මා විඳවු තරමි,
මා දුක් වු තරමි
ඒ නුඹ නිසා...
අද මා තැනකය
නුඹ කොහේ කොතැනද
නමුදු අදටත් බැරිය මා හට
හිතෙහි ඇති ලෙංගතුකමට
කරන්නට වෛර නුඹට..........!
චතූ වීරසේකර.
sad danu
මතක අතරින්.....
කොයිතරමි අසිරුද
මතකයෙන් මිදෙන්නට
නුඹෙි පෙමි සුවඳ
මගේ මුළු ආත්මය වෙලා....
කොයිතරමි කාලයක්ද
අපි අපෙන් වෙන් වෙලා
එහෙත්,තවමත් ඇසෙයි
නුඹෙි ගි හඩ සදා.....
ගං දෑල නිසලයි
අප ඇවිද ආ මග
නිහඬයි.....
මා සුසුමි පුරා දැවටෙයි
නුඹෙි උණුසුම පවා....
මා දෙනෙත් සොයයි
ඔබ නොඑන හැඩයි
පෙමි කවක් ලියා
නුඹ යන්න ගොසින්
මැකිලා.......
sad danu
මිරිඟුවකි සැනසුම
සුරවිමනක සිරිඅසිරිය
ගෙන ආ අප සිහින නිවස
නැතිබැරි වු කමි අතරින්
දුක පමනක් අද ඉතිරිව
එක වහලක් යට සතුටින්
ඉන්න ඔිනි හැමදාමත්
සිතමින් අප ගොඩ නැගුවා
අපේ කියා රජදහනක්
එත් අදට තුන් වසරක්
නෑ අවසන් වැඩ තවමත්
පැතුවා දෑඟිලි ගනිමින්
පදිංචියට හොඳ දවසක්
සඟවාගෙන අඩුපාඩුත්
තුටු කෙරුවා පුංචි පුතුත්
නැ දෙන්නේ කවදාවත්
දැනගන්නට කිසි අඩුවක්
පෙර පිනකට ලැබු සේ
සිතු රැකියාවත් එපාවෙලා
නෑ පඩියක් ඔවර් ටයිමි
කියයි නිතර මගේ සැමියා
අර බැංකුව මෙි බැංකුව
ඇමතුම් දෙයි හැම දවසම
අර ඇරියස් මෙි වාරික
ගෙවනු ගෙවනු කයයිි නිතර
තිබුනත් අඩුපාඩ කොතෙක්
නැ කිවුවේ කොයිකාටත්
වෙර දැරුවෙි හැමදාමත්
නොවන්න කරදර කාටත්
දෙව්යො බුදුන් ඇදහුවා
හිතේ සැහැල්ලුව පැතුවා
අප සොයනා ඒ සැනසුම
කවදා ලැබෙිවිද මන්දා....
sad danu
තාත්තා...!
ඇවිද වෙල්එළි කැලැ දෙනිවල
පෝරු ගා අස්වද්දවා
කුඹර
නිවස අටු කොටු බතෙන් පිරවු
යෝධයෙකි නුඹ
තාත්තේ....
වැහැරෙමින් යන කයට නැ වෙර
හිතේ ශක්තිය තවත් ඉතිරව
වක්කඩෙන් පිරවු ලියෙදි මැද
බලාහිඳි නුඹ
තාත්තේ....
දුක්ගැහැට අඩුපාඩු අතරින්
සිනාවෙන් සිත සනසවා ගත්
ජීවිතය ගීතයක් කරවු
රජෙකි මට
නුඹ තාත්තේ....
චතූ වීරසේකර
sad danu
තනි තරුව
සඳ නෑ ඔහේ අද
කොහේදේා හැංගිලා
සුපුරුදුයි තනිය මට
තනි තරුව වු නිසා
බසින්නට කලින් ඉර
හිනැහෙන්න සැරසිලා
සඳ නිරිඳු වඩිනතුරු
බලයි පෙරමග සදා
පායන්න පායන්න
අඳුරු ගැබ බබලවා
තනි තරුව වී ඉන්න
නොහැක මට දිවි තුරා
අමාවක කළුවරට
අදින් පසු තිත තියා
පසළොස්වකක් වී
පායන්න තනි මකා....
චතූ වීරසේකර
sad danu
අම්මා....!
දෑතේ විරිය යනතුරු මතු හැමදාම
මා උස්මහත් කර හැදුවැඩුවා මදිද
කරඳඬු වැඩි වැඩිහිටියන් වුවාට
සිතුවේ පොඩි එවුන්යැයි හැමදාම
රතු ලෙය කිරට හැරුනට පුදුමයක් නොවේ
එ් තරමට වැඩි සෙනෙහස නුඹෙ පපුවේ
දරුපෙම නිසයි දෑසට කඳුළැලි ඉනුවේ
අම්මේ නුඹයි මාගේ ප්‍රාණය වූයේ
දුන්දාා දෑස් මට මේ ලොව දකින්නට
සතුටට අඬන්නැති අම්මේ නුඹ එදින
ජීවන ගමන ඉදිරියටම ගෙන යන්න
නුඹ දුන් විරිය සැමදා සිහි කරමි මම
රැජිනක් ලෙසින් වැජඹී මුළු දිවිය පුරා
සසරේ හුරුපුරුදු සෙනෙහස දී සැමදා
උණුසුම දැනේ තාමත් නුඹ දුන්න එදා
ආසයි නුඹ් ළඟ දැවටී ඉන්න සදා
මහසයුරට වඩා වැඩි ඇති නුඹ දුන්න සෙනේ
එය සම කරන්නට කිසිවක් නෑ මෙලොවේ
මතු බුදුවන්න පැතුවත් මේ සසර භවේ
හැකිදෝ තව වරක් වන්නටඅම්මා මගේ
චතූ වීරසේකර
sad danu
නෙළුම් මලක්..
නෙළුම් මලක් තනිවම පිපි සිනාසලයි අහස් කුසට
ඹමරු රැලක් එය වටකර රොන් ගන්නට හදයි නිඹඳ
පුංචි මලේ පෙති තැලුනොත් රිදෙයි කියා බයයි හිතට
ඹමර රැලේ මල නොතල රොනඟ පහස විඳ බලන්න
හිරුත් පාන්දරින් ඇවිත් කියයි අයිති නෙළුම් මලට
සඳත් රැයේ එබී බලා එහි වතගොත හොයයි නිතර
විලත් බලාහිඳි කෙලෙස ඩැහැගන්නද කියා කුසුම
පෙති විහිදා සිනා සලයි කිසිත් නොදත් නෙළුම් කුසුම
මල වටකර වැට බඳින්න රළු ඹමරුන් පොරකන්නේ
ඹමර පහස කෙසේ වීද කියා නෙළුම ලතැවෙන්නේ
සුපිපුන නොයිඳුල් කුසුමට කිසිවක් නෑ වැටහෙන්නේ
නෑඹුල් පොඩි නෙළුම් කුසුම සුවඳින් දස බබලන්නේ
නෙක වෙස් ගෙන රොන් ගන්නට පැමිණෙන වන ඹමර රැලට
පෙති නොතලා රොන් ගන්නට පමණක් නිති ඉඩහරින්න
මල් මැද රන් මලක් වෙලා සුවඳ දසත පතුරවන්න
නෙළුම් මලේ නුඹෙ අයිතිය හිරුට සඳුට පවරවන්න
චතූ වීරසේකර
sad danu
සඳදෙව් නුඹ
සඳදෙව් නුඹ සඳදෙව් නුඹ
පායාපන් හිත් දෑලට
අන්ධකාර රාත්‍රියක
විහිදා සඳරැස් මණ්ඩල
නින්ද නොඑන ඇස් අද්දර
දිලිසෙන තරු කඳුලු අතර
මායම් කර නුඹේ පහස
විඳගන්නට දෙනු අවසර
තනිවුනු කල්පනා අතර
හිත් අහසට ගොඩවදින්න
පැටලුන මේ කෝල හිතට
රහසක් කොඳුරලා යන්න.
චතූ වීරසේකර
sad danu
(අ)සම්මතය
නමක් නැති ඇසුරක්
ආදරයක්ද,
ප්‍රේමයක්ද,
මිතුදමක්ද...
නොතේරෙන හැඟිමක පැටලුන
හිත් දෙකක්
අහිමි වන බව දැන
හිමිවන තරමටම
ලංව වුන් කාලයක්
ලෝකයට සැඟව කෙරු
අපේ කියා ඇසුරක්
කඳුළු පිරුනු නෙත් දෙකක්
හීන පිරුනු හිත් දෙකක්
අතර ලතැවෙන
අසම්මතයක්...
නෑ නමක්
නෑ අරුතක්
නමුදු විඳියි
මිහිරි සතුටක්
හදවත පතුලේ කිඳා වැලපෙන
ලෙන්ගතුකමක්
ළඟ නොමැති බව දැන දැනත්
සොයා වැලපෙමි තව තවත්
නෑ ලොවෙන් ඉඩක්
අසමාන ඇසුරක කිසිවිටකත්
සඟවා සිටිමි
ලෙසට රහසක්
සොයනා තුරු අරුතක්
(අ)සම්මත යන පදයටත්...
චතු වීරසේකර
sad danu
අපේ ඉස්කෝලේ
අකුරු දී හිස් මනස පුරවා නැණ ළමුන් බිහි කර දිනේ
දයා දී යහමගට ගන්නට රන්ටැඹක් සේ නැගි සිටියේ
ඔවාදන් සිප් සතර පහදා රජුන් තනනට වෙහෙසුනේ
සදා වඳිනෙමි දෙපා පිහිටා වැදු මව් වැනි අපේ ඉස්කොලේ
අයනු ආයනු කියාදි අකුරින් සදා ජය පෙන්නුවේ
ගරු සිතැති ගුරු මව් පියාණෙනි නුඹයි නෙක වෙර දැරුයේ
ආදරය සෙනෙහස දයා ගුණ එක ලෙසින් හැම පැතිරුනේ
ඉදිරියට පා තබා යන්නට ජීවයක් විය අපේ ඉස්කොලේ
සතුරුකම් නැති මිතුරුකම් වැපිරු බිමකි මේ මිහිතලේ
මිතුරුකැල හැම සවිය වි හිඳ සමගියයි දස පැතිරුවේ
ආගමක් නෑ බේදයක් නෑ කුලයක් සෙව්වා නොවේ
සදා සිහිකර වඳිම් සැමදා අකුරු දන්දුන් අපේ ඉස්කෝලේ
ඉඳහිටත් ඳඟ වැඩක් කරමින් ඇති තරම් දඟලා ඇති
වේවැලෙන් ගුටියක් වැදිලා දනගසා ඉන්නට ඇති
නෑ සිතක් ගුරු සිත පෙලන්නට ඒ අපේ හුරතල් ගති
සදා නොමැකෙන මතක අභියස සිහිකරයි අපි අපේ ඉස්කෝලේ
අත් බැඳන් පානගා ආගිය කාලේ නෑ අමතක වුනේ
අකුරු ඇහිදන් පෑව දස්කම් අදත් අත ඉතිරිව ඇතේ
සමනලුන් මෙන් ඉගිලිලා ගිය කාලේ නෑ දැන් පැමිණුනේ
පා නමා වැඳ තුති පුදන්නම් සිප් සතර දුන් අපේ ඉස්කෝලේ
චතූ වීරසේකර
sad danu
ඉඳහිට දැනෙන අතීත පෙම් සුවඳ...
හිටිහැටියෙම ආ මිහිරිම සුවඳක්
සිහිකර තැවුනා වැළලු මතකයක්
හිමිහිට රහසේ විඳි පෙම් පහසක්
යටිහිත රිදවා දුන් වේදනාවක්
යටගිය දවසක අපේම වී අප
විඳගත් ආදර සොඳුරු මතකයක
සැමරුම් විහිදි විසිරි ගිය කල
කුමකට අයේ හිත රිදවනවද
අප ආගිය මග තොටවල් ගානේ
වෙන අය අත්පටලන් පෙම් කෙරුවේ
ආදර සැමරුම් මතකය අතරේ
විඳවන දුක තරමට නෙත් තෙමුනේ
සිනහ වෙවි හිත අද්දර ඉඳගෙන
කෝලම් කරමින් ඉඟිබිඟි පෑවද
මායාවක් වු අතීත පෙම් සුව
අහවර කරන්න අවසර දෙනවද
පැටලි පැටලි හැම හුස්මක් ගානේ
පාවි පාවි එන සුළඟක් ගානේ
මියැදුන මතකය සිහිකර අපගේ
ඉකිබිඳ හැඩුවා ලොවටම රහසේ....
චතූ වීරසේකර
sad danu
ලන්වීම-වෙන්වීම
කල්පයක් හිත පෙරුම් පුරා
අවුරුදු ගාණක් ඔබ එනකල් බලා
මාසයෙන් මාසය ලන්වෙලා
දවසින් දවස අපි අපේ වුනා
පැයෙන් පැය අප කතාකරා
තප්පරෙන් තප්පරේ හීන මැවුවා
ජිවිත කාලය පුරා මතකයන් තියා
එක් නිමේෂයකින් ඔබ වෙන්ව ගියා!!
චතූ වීරසේකර
sad danu
නුඹ දුරක ගිහින් ...
වසන්තයේ දවසක ලඟින්
සිටි හැටි මතකෙට නැගෙයි
පාවයයි හිත අඳුරේ
සුවඳ සොයා පාසල් බිමේ
දෙනොදහක් අතරින්
සොයායයි නුඹ නෙතු දැහැන්
මැවෙනවා රහසේ
නුඹෙ ඔය නෙතු දැහැන්
කියා නොකියා ගනු බැරි
සෙනෙහෙ මැද ලංවෙලා
බලා සිටියා අප එදා
කිසිත් නොකියා ගොළුවෙලා
මට මාද අහිමි වී
ඒ නුඹ නිසා
දැනෙනවා සෙනෙහෙ
ඒ නුඹ නිසා
නැඟූ පිය සටහන්
බොඳ වී ගිහින්
මතක පිටු අතරේ
සිත ලතවෙමින්
සුළඟ සේ ඇවිදින්
නුඹ දුරක ගිහින්
ලන්වෙලා වෙන්වී
නුඹ දුරක ගිහින් ...
චතූ වීරසේකර
sad danu
මවකගේ ලතැවිල්ල.
ළමයිනේ උඹලට ඇසෙනවද
ගල්කොරියේ ගල් කඩන සද්දය
අතේ කරගැට පැලි යනකන්
කඩයි කළුගල් තාත්තා උඹලගේ
ගල් කඩලා සරි කරන සොචිචම
අපි පහක් මොනවා කරන්නද
තුන්වේලවත් කන්න දෙන්නට
මදිවෙලා අද ඒ කාසි ටික
වාවන්නෙ නෑ හිතේ ඇති දුක
දකින විට උඹලාගෙ මූණු ඔය
මක්කරන්නද මයේ පුතේ දැන්
උපන්ගෙයි දුප්පත් වෙලා අපි
ගෙයි මුල්ලෙ ඇති මිටිහාල් ටික
උයාදෙන්නම් කන්න උඹලට
පන ගනින් වේලක් නොකා හරි
එතෙර වන්නට දුකෙන් සැපකට
හිසට පලඳන්නට ඔටුනු නැත
කනට පලඳන්නට තෝඩු නැත
උඹලටයි කියලා කිසිත් නැත
දුප්පතුන් වී ගෙවන පාපෙට
දන්නවා මං පුතේ උඹලත්
විඳිනවා දුක් හිතේ හංගන්
හිනැහිලා ඒ කඳුළු අතරින්
මේ ගෙවන දුක නිමා කරපන්
චතූ වීරසේකර
sad danu
කිරි සිනා
අකුරු ලියකම්
මවයි මල්දම්
අනේ ඒත්
නැත උන්ට
ලියන්නට
පොත් පෑන් පැන්සල්
කැකුළු සිනාවන්
ගෙනෙයි කිරි සුවඳක්
අනේ කවදා ඒවිදෝ
උන්ටත්
ඉස්කෝලේ යන්න
දවසක්....
sad danu
අවාරේ නියඟය..
සුදු නෙළුම් පර වුනා
වැව්වට දිය පතුල බොර වුනා
පැලි ඉර ගිනිදැල් වුනා
ගමවට සංසාර දුක යාවුනා
අවාරේ වට ගිනි පුපුරු ලඟ
ජිවිතේ සාපවස විඳගෙන
සොයනවා දියබිඳු කතර මැද
පැලි ගිය අවු කට්ට පාමුල
අහස් දිය කවදා වැටෙයිදෝ
මහ පොලොව කවදා තෙමෙයිදෝ
වැහිලිහිණි නුඹ කොහේ ගිහින්දෝ
වැහි වලාකුළ සැංගුවාදෝ.....
චතූ වීරසේකර
